Bang om spullen los te laten

Van één cliënt weet ik dat zij spijt had dat ze een tasje bij de kringloopwinkel had afgegeven. Eén beslissing, van de duizenden beslissingen die mijn cliënten namen tijdens mijn begeleiding als organizer. Verwaarloosbaar, zou je zeggen.

Toch is de angst om spijt te krijgen één van de meest genoemde redenen om ‘niet los te laten’. Dat bleek uit de enquête die we hielden tijdens de Loslaatdag op 22 maart 2014 in Bilthoven. Die uitkomst  verbaasde me. Waarschijnlijk omdat ik er in de praktijk bíjna nooit iemand over hoor.

De hoge score enerzijds en mijn ervaringen anderzijds zetten mij aan het denken. Misschien was niet iedere cliënt even eerlijk tegen me: kreeg hij of zij wél spijt, maar kon dat niet tegen me zeggen. Of dat werkelijk zo is, betwijfel ik. Maar laten het er tóch een paar zijn, dan nóg zijn het er niet veel.

Volgens mij zit het anders. Het één gaat over de verwachting vooraf (de angst voor spijt vóór het opruimen), het andere (hoe het voelt als je van spullen afstand hebt gedaan) is achteraf. Bij dat laatste kan de organizer een rol spelen. Organizers zijn (als het goed is) getraind om vragen te stellen die cliënten helpen de juiste keuzes te maken. Dat doen ze respectvol, in het juiste tempo, nooit pushend, hooguit wat uitdagend en hopelijk met wat humor. Zo komt een cliënt op keuzes die goed voelen. Waarvan ze geen spijt krijgen. De meesten hebben hooguit spijt dat zij niet eerder zo lekker hebben geruimd.

Ga je binnenkort alleen (dus zonder organizer) ordenen en ben je bang voor spijt? Wees dan mild voor jezelf. Reserveer één tas voor spullen die eigenlijk wel weg kunnen maar waar je een spijtrisico in ziet. Zet die tas op zolder maar beleef die tas als ‘weg’. Als je geen buikpijn krijgt, dan kunnen de spullen na een paar maanden écht weg. Zie je er geen heil in om in je eentje je boel op orde te brengen: bel me dan! Ik help je graag.