Paniektasjes en verstopkratten

Mijn cliënten zijn vaak supercreatief. Ook in hun woordkeuze. Toen ik een cliënt voor het eerst over een ‘paniektasje’ hoorde praten, dacht ik aan de tijd van mijn zwangerschappen. Toen moest ik van de verloskundige een tasje klaar hebben staan voor het geval ik snel naar het ziekenhuis moest. Voor mij was een paniektasje een tasje met daarin een toilettas, nachthemd en een piepklein rompertje.

Maar bij een van mijn cliënten is een paniektasje iets anders. Dat tasje is juist in paniek gevuld. Paniek, omdat er visite komt en er geen tijd of energie is om de spullen op de hoek van de eettafel echt op te ruimen. Dus wordt die hele bups – stapel kranten, post, speelgoed en wat toiletspullen – in een boodschappentas geschoven. Die tas wordt boven, uit het oog van de visite, weggezet.

Een verstopkrat is eigenlijk hetzelfde, maar dan groter. Dit soort kratten kom ik bij meerdere cliënten tegen. Vaak met inhoud uit de woonkamer ‘waar nog een keer naar gekeken moet worden’, maar die nu even voor de visite ‘verstopt’ wordt. Tijdschriften, kindertekeningen, folders, cadeaubonnen: ze lenen zich allemaal erg goed om in een krat opgeslagen te worden. Ook zo’n krat gaat naar een plek waar visite het niet kan zien. Denk aan de trapkast, schuur, werk- of slaapkamer.

De pest is natuurlijk dat die tassen en kratten niet écht weg zijn. Een keer moet je er doorheen. Soms is dat confronterend: ‘ach, nee hè, is híer mijn paspoort, ik heb inmiddels een bak geld uitgegeven aan een nieuwe’. Soms valt het mee: ‘weet je, ik gooi die folders en tijdschriften en kranten nu zo weg hoor, ik ben ’r helemaal klaar mee’.

Ik zoek met mijn cliënten altijd naar de reden van hun uitstellen. De ene keer gaat dat makkelijker dan de andere. Ik heb dan ook heel veel zin in de themadag over uitstelgedrag die mijn beroepsorganisatie NBPO op 15 juni geeft. Dan ga ik ook zeker het boek Vandaag begin ik echt van mijn intervisiemaatje en collega Karen Visser kopen.

Terug naar de kern. Je huis. Dat wil je toch als een ontspannen plek ervaren? Een huis dat er niet alleen voor het oog van de visite opgeruimd uitziet, maar waar juist jíj kan ontspannen. Waar jíj snel je spullen weet terug te vinden. Waar jíj kan genieten van de spullen die je koestert.

Ben je nu wel klaar met uitstellen en wil je je huis ‘terug’? Bel of mail me gerust om te onderzoeken wat ik voor je kan betekenen.